madry-ptok

 Był sobie raz pewien chłopiec.. nie, inaczej, jest sobie pewien chłopiec.. niegłupi, ale i niezbyt mądry.. wiele osób mówiło, iż czyta on za dużo.. i faktycznie, nie wszystko, co czytał, było dobre... książki miały zbyt wielki wpływ na niego.. kształtowały jego psychikę, jego osobowość.. i światopogląd...
 Pewnego dnia, jak zawsze,zabrał się za czytanie kolejnej książki.. zafascynowała go.. nie miał zbyt wiele czasu, ale gdy tylko mógł, czytał ją..
 "Gdy ciało ginie, ginie też dusza- oznajmił Glaedr.
 -Ale zwierzę to przecież nie człowiek- zaprotestował Eragorn.
 Po swych długich medytacjach naprawdę wierzysz, że my wszyscy tak bardzo różnimy się od leśnego szczura Że obdarzono nas czymś cudownym, darem, którego nie znają inne istoty i który w jakiś sposób zachowuje nas po śmierci"
 Chłopiec zwątpił przez chwilę.. czy to możliwe Czy my na serio nie mamy duszy I po śmierci.. nie ma nic Na chwilę uwierzył w to.. ale później.. później zaczął się zastanawiać.. co nas właściwie różni od zwierząt Jest coś takiego
 Zastanawiał się i doszedł wreszcie do tego, że jest coś, co nas różni od zwierząt.. to MIŁOŚĆ... tak.. zwierzęta czują instynkt.. nie potrafią się poświęcić.. wszystko, co robią, podpowiada im instynkt.. nie ma miejsca na bezinteresowość.. a próbowano to udowodnić.. mrówki Skądże znowu Jedyne zwierzęta, które są najbliższe nam, to nietoperze, które potrafią podzielić się łupem, jeśli jest w nadmierze.. ale to też ma coś na celu- w przyszłości nietoperz może się odwdzięczyć... ludzie mają duszę.. tak przynajmniej twierdzi ten chłopiec 
 I trochę poezji..
"Zatoka lasu zstępuje
w rytmie górskich potoków...
Jeśli chcesz znaleźć źródło,
musisz iść do góry, pod prąd.
Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj,
wiesz, że ono musi tu gdzieś być — 
Gdzie jesteś, źródło?...  Gdzie jesteś, źródło?!
Cisza...
Strumieniu, leśny strumieniu,
odsłoń mi tajemnicę
swego początku!
(Cisza —  dlaczego milczysz?
Jakże starannie ukryłeś tajemnicę twego początku.)
Pozwól mi wargi umoczyć
w źródlanej wodzie
odczuć świeżość,
ożywczą świeżość."
 Jan Paweł II
 

pozdrawiam,
ptok